-
.
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim ríð þú, Óðinn, ok ver hróðigr, svá komir manna 
. -
oni-raphy.
User deleted
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim ríð þú, Óðinn, ok ver hróðigr, svá komir . -
.
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim ríð þú, Óðinn, ok ver hróðigr, svá . -
oni-raphy.
User deleted
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim ríð þú, Óðinn, ok ver hróðigr, . -
.
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim ríð þú, Óðinn, ok ver . -
oni-raphy.
User deleted
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim ríð þú, Óðinn, ok . -
.
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim ríð þú, Óðinn, . -
oni-raphy.
User deleted
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim ríð þú, . -
.
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim ríð . -
oni-raphy.
User deleted
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað: “Heim . -
.
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva kvað . -
.
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. Vǫlva . -
oni-raphy.
User deleted
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir”. . -
.
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa . -
.
Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur allar á máli, ok um þat réðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni sǫðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs fǫður gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi vǫlu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað:“Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni ok drifin dǫggu, dauð var ek lengi”. Óðinn kvað: “Vegtamr ek heiti, sonr em ek Valtams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir, flet fagrlig flóuð gulli?” Vǫlva kvað: “Hér stendr Baldri of brugginn mjǫðr, skírar veigar, liggr skjǫldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?”Vǫlva kvað: “Hǫðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað: “Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?” Vǫlva kvað: “Rindr berr Vála í vestrsǫlum, sá mun Óðins sonr einnættr vega: hǫnd of þvær né hǫfuð kembir, áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðug sagðak, nú mun ek þegja”. Óðinn kvað:“Þegj-at-tu, vǫlva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?” Vǫlva kvað: “Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr”. Óðinn kvað: “Ert-at-tu vǫlva né vís kona, heldr ertu þriggja .
countdownsi sono pazzo |
